Αποποινικοποίηση...αυτη η ιστορία κρατεί αιώνες!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 24 ΜΑΪΟΥ 1997
Ο δημόσιος διάλογος για την αποποινικοποίηση ναρκωτικών ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80, όταν η Επιτροπή για τη Σωστή Ενημέρωση και Αντιμετώπιση Ναρκωτικών έθεσε τα αιτήματά της για αποποινικοποίηση της χρήσης των οπιούχων (ηρωίνης κ.λ.π.), της χορήγησης υποκατάστατων στους τοξικομανείς (μεθαδόνη) και της νομιμοποίησης της χρήσης ινδικής κάνναβης γιατί δεν είναι ναρκωτικό και δεν προκαλεί εξάρτηση. Τα τελευταία δέκα χρόνια μάλιστα οι φωνές αυτές εμπλουτίστηκαν και πολλαπλασιάστηκαν.

Το μόνο καινούριο είναι οι αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν, με αφορμή τις οποίες ένας από τους οχτώ βουλευτές, που πριν από πέντε χρόνια είχαν καταθέσει σχέδιο νόμου για την αποποινικοποίηση, ο Σταύρος Μπένος, να κάνει λόγο για «επίθεση ιδεολογικής τρομοκρατίας». Όπως δηλώνει στην «Ε» νιώθει «δικαιωμένος» και εξηγεί τους λόγους: «Επιμένω και σήμερα στις θέσεις που είχα εκφράσει τότε. Έχουν δικαιωθεί απολύτως. Ένα τμήμα τους μάλιστα εφαρμόζεται ήδη με μεγάλη επιτυχία. Αναφέρομαι στα προγράμματα χορήγησης υποκατάστατων, δηλαδή μεθαδόνης, και αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στον Γιώργο Παπανδρέου όχι μόνο για τις θέσεις που εξέφρασε, αλλά και για μια ιδιότυπη επίθεση ιδεολογικής τρομοκρατίας που δήθεν προσπαθούν να μας εκθέσουν στο κοινωνικό πεδίο».
Τι έχει γίνει ωστόσο στην κατεύθυνση του διαχωρισμού των ουσιών, της νομιμοποίησης της κάνναβης και της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών την τελευταία δεκαετία;

Το Μάρτιο του 1987, ο γιατρός Γιώργης Οικονομόπουλος προέβη συμβολικά στη δημόσια χρήση ινδικής κάνναβης, προκειμένου να υποστηρίξει την επιστημονική του άποψη ότι η κάνναβη δεν είναι ναρκωτικό και να ζητήσει το διαχωρισμό της από τις εξαρτησιογόνες και ναρκωτικές ουσίες. Τον μήνυσε ο προσκείμενος τότε στο Κ.Κ.Ε. Μ. Νικολινάκος. Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 7 μήνες φυλάκιση. Εφτά χρόνια αργότερα, το Νοέμβριο του 1994, αθωώθηκε, καθώς ακόμη και ο μηνυτής του δήλωσε ότι έχει πειστεί για την αναγκαιότητα της αποποινικοποίησης.

Το Νοέμβριο του 1989 και την επόμενη χρονιά πραγματοποιούνται διεθνή συνέδρια της LIA (Διεθνής Αντιαπαγορευτική Ένωση) σε συνεργασία με την Ε.Σ.Ε.Α.Ν., στα οποία ο αστυνομικός διευθυντής της δίωξης ναρκωτικών στο Άμστερνταμ ανακοινώνει ότι η αντιαπαγορευτική πολιτική που ακολουθεί η Ολλανδία έχει επιτύχει τη μείωση των χρηστών και κυρίως τη μείωση των θανάτων από οπιούχα, παίρνουν το λόγο πολιτικοί για τη νομιμοποίηση, καθώς και ο διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας με πρωτοποριακές έρευνες στη μοριακή βιολογία Ανδρέας Γληνός, που εισηγείται με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια την αποποινικοποίηση.
Στις 31 Μαΐου 1992, οχτώ βουλευτές της τότε αντιπολίτευσης (οι Γ. Παπανδρέου, Σ. Μπένος, Κ. Ιατροπούλου, Φ. Κουβέλης, Θ. Κατσανέβας, Κ. Λαλιώτης, Γ. Λιάνης και Ν. Κωνσταντόπουλος) κατέθεσαν στη Βουλή σχέδιο νόμου για την αποποινικοποίηση της χρήσης, το διαχωρισμό των ουσιών και τη χορήγηση υποκατάστατων.
Στις 18 Ιανουαρίου του 1993 γίνεται διαδήλωση συμπαράστασης στον τότε προφυλακισμένο για καλλιέργεια κάνναβης Γ. Παρασκευόπουλο, που έκανε απεργία πείνας, και δημοσιοποιούνται 500 υπογραφές Ρεθυμνιωτών και Χανιωτών που ζητούν το διαχωρισμό της κάνναβης και την αποποινικοποίηση μαζί με την αποφυλάκισή του καθώς και 150 υπογραφές επωνύμων.
Το Δεκέμβριο του 1993, 93 γιατροί ζητούν το διαχωρισμό και τη νομιμοποίηση της κάνναβης ως «πολύτιμου θεραπευτικού φαρμάκου».
1994: Τον Ιούλιο, 40 προσωπικότητες τάσσονται υπέρ της αποποινικοποίησης και ζητούν από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης να λάβει σχετικά μέτρα. Ανάμεσά τους ο σημερινός γ.γ. Δικαιοσύνης Κ. Νταϊλιάνας, ο πρόεδρος του ΔΣΑ Αν. Ρουμπακιώτης, οι Γ.-Α. Μαγκάκης, Μ. Παπαγιαννάκης, Θ. Λίποβατς, Αν. Μανιτάκης, Αλ. Λυκουρέζος, Αν. Λεντάκης, Λ. Λαζόπουλος, Β. Κεδίκογλου, Ν. Δήμου, Αν. Ανδριανόπουλος, Ν. Αλεβιζάτος.
Το Δεκέμβριο σύσσωμες οι πολιτικές νεολαίες πλην ΚΝΕ-ΟΝΝΕΔ, Ν. ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑΝ(της ΠΟΛΑΝ), ΕΑΝ (ΣΥΝ), ΕΚΟΝ-Ρήγας Φεραίος – ανακοινώνουν την ίδρυση της Διαρκούς Επιτροπής Νεολαιών (ΔΕΝ) και ζητούν το διαχωρισμό και την αποποινικοποίηση της χρήσης.


Το ίδιο διάστημα την αποποινικοποζητούν οι τότε βουλευτές Κ. Ποτήρης, Π. Αδρακτάς, Π. Πατούλης, Φ. Σπεντζάρη κ.α., σε κείμενο που υπογράφουν δεκάδες προσωπικότητες, διανοούμενοι – ανάμεσά τους ο ακαδημαϊκός και πρόεδρος του ιδρύματος Ωνάση Ιωάν. Γεωργάκης – και συνδικαλιστές.
Όλα αυτά τα χρόνια με την αρθρογραφία του στην «Ε» και με την έκδοση σχετικών βιβλίων ο γιατρός Κλεάνθης Γρίβας αποδεικνύει τη συνομωσία που υπάρχει πίσω από την κατασταλτική πολιτική για τα ναρκωτικά και ιδιαίτερα την κάνναβη, που επιτρέπει αφ’ ενός να γίνεται παντοδύναμο το παράνομο εμπόριο και αφ’ ετέρου υπερδυνάμεις όπως οι Η.Π.Α. να χρησιμοποιούν το πρόσχημα της πάταξης των ναρκωτικών για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής και την επιβολή της επιρροής τους.
Το φετινό Φεβρουάριο την αποποινικοποίηση πρότεινε και ο Ιατρικός Σύλλογος Χανίων, ενώ ο βουλευτής Νάσος Αλευράς την υποστηρίζει σε σχετικές δηλώσεις του.
Όσο για τις ξένες προσωπικότητες που υποστηρίζουν το αίτημα διεθνώς; Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται οι Νόαμ Τσόμσκι, Γκ. Γκαρσία Μαρκές, Οκτάβιο Παζ, Μίλτον Φρίντμαν, Φερνάντο Σαβατέρ, Ουμπέρτο Έκο, Ντ. Κον Μπεντίντ, ακόμη και η Ιταλίδα επίτροπος στην Ε.Ε. Έμα Μπονίνο.

Ιωάννα Σωτήρχου